مهربانترين

مدتي است به اين باور رسيده ام که

برخي زيباييهايي که انتظار داشتم همه مردم بدستش آورند رويايي بيش نبوده است

خاک را زير ورو کردن ونهالي کاشتن بامراقبت باغبان به تنهايي کافي نيست

گاه طوفانها وآفات کار خودش را ميکند 

کاش به اين باور نمي رسيدم که مرگ تدريجي يک رويا باور کردني است 

کاش فکرها را بشود با خود هم سو کرد

اگر آفت زده نباشند.

کاش دستها را بتوان همراه کرد اگر گرفتار خود نباشند کاش

سادات شديم وشرمنده مولا از کودکي هر گاه هم نفس بزرگان قوم ميشدم زمزمه احترام وعزت سادات در گوشم نجوا مي شد. مي دانستم با آمدن آقا جان به احترام سيد، سرور وعزيز بودنش بيشتر قدها بلند مي شود مي دانستم با آمدن عيد غدير بيشتر خانه ود لمان نو مي شود به عطر سبزي لباس مادر. . مي دانستم شيعه انتهايي عشق مولاست حال بعد از سالها خود را شرمنده سادات ميدانم که شيعه را در غربت فکر وانديشه ام نگه داشته ام نه کتابي به عشق مولا نوشته نه شعري در وصف سادات گفته نه قدمي براي شيعه برداشته شرمنده

سلام برتو اگر نمي آمدي من باز در فکر خوب وبد بودن مردمم داستان‌ها براي خود مي نوشتم. اگر تو نمي آمدي من به فکر انسانيت ومظلوميت فراموش شده بودم. اگر تو نمي آمدي به تدبير ستاد بحران، جمع خردمندان وخواب ماندن نيت هاي درست مي انديشيدم. اگر تو نمي آمدي من به معلم ناراحتي که در پي تمام کردن کتاب تا پايان سال بدون تن سالم مي انديشيدفکر مي کردم اگر تو نمي آمدي به دلالان وسود جويان تلنگر ديگر بايد مي زدم. اگر تو نمي آمدي به دنيايي سياست شک مي کردم